Ένας νεαρός άντρας επισκέπτεται το μεγαλοπρεπή οίκο της οικογένειας της αρραβωνιαστικιάς του, που έχει πέσει σε κατατονία. Ανακαλύπτει μια χρόνια κατάρα που καταδυναστεύει τα μέλη του οίκου και αντιμετωπίζει τον οξύνου μέλλοντα κουνιάδο του…

Αφορμή για την παρούσα κινηματογραφική πρόταση, η πρόσφατη προβολή της στα πλαίσια του θεματικού φεστιβάλ «Νύχτες Τρόμου 3» (Horrorant Film Festival) που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη στα τέλη Μάη 2016. Αν και κλασσική ταινία του είδους, πέρα από προβολή σε αντίστοιχα θεματικά φεστιβάλ, μάλλον η μόνη σας ελπίδα να τη βρείτε υποτιτλισμένη στα Ελληνικά είναι από κάποιο ενημερωμένο βίντεοκλαμπ.

Πρόκειται για ταινία τρόμου και μυστηρίου του 1960, με θέμα το ομότιτλο διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Σκηνοθέτης της ήταν ο Ρότζερ Κόρμαν, που αν και περιορισμένος από χαμηλό προϋπολογισμό, κατάφερε να παράγει ταινίες βήτα διαλογής (b-movies), που υπήρξαν όχι απλά αξιόλογες, αλλά καθιερώθηκαν ως κλασσικές, με το ιδιαίτερο φανατικό τους κοινό (cult). Κορυφαία περίοδος της καριέρας του ήταν αυτή μεταξύ 1960 – 1964, οπότε και σκηνοθέτησε 8 ταινίες βασισμένες σε έργα του πατέρα της λογοτεχνίας του αλλόκοτου και του μακάβριου, Έντγκαρ Άλαν Πόε. Βασικός πρωταγωνιστής του Κόρμαν στις 7 από τις 8 ταινίες, ήταν ο ανεπανάληπτος Βίνσεντ Πράις.

Χαρακτηριστικό, πρώτο δείγμα αυτής της περιόδου η «Πτώση του Οίκου των Άσερ». Με τον Ρίτσαρντ Μάθεσον να προσαρμόζει το πρωτότυπο διήγημα σε σενάριο ταινίας, προϋπολογισμό περίπου 300.000 $ και μόλις 4 βασικούς ηθοποιούς γυρίστηκε σε 15 ημέρες αυτή η κλασσική ταινία. Οι κριτικές αλλά και η υποδοχή του κοινού υπήρξαν θερμές, καθώς έβαλε την παραγωγό εταιρεία American International Pictures στο δρόμο των επιτυχιών και κέρδισε 1 χρυσή σφαίρα για τον νεοεμφανιζόμενο Mark Damon.

Η ταινία μπορεί να μην απολύτως πιστή στο πρωτότυπο κείμενο και στους χαρακτήρες, χωρίς όμως να ανατρέπει το ύφος και την ουσία του αριστουργήματος του Πόε. Από τις κινηματογραφικές μεταφορές της συγκεκριμένης ιστορίας πρόκειται για την κορυφαία, καθώς διακρίνεται για την αισθητική, ιστορική και καλλιτεχνική υφή της. Η ταινία αναδεικνύει τα στερεοτυπικά κλειστοφοβικά θέματα του στοιχειωμένου μεγάρου, της αναπόφευκτης παρακμής, του μακάβριου και του τρόμου, με ποιοτικό, σχεδόν θεατρικό τόνο, χωρίς να καταφεύγει σε φθηνούς εντυπωσιασμούς. Στα προηγούμενα συνηγορεί τα μέγιστα η αριστοκρατική και όλο φινέτσα, πρωταγωνιστική παρουσία του Βίνσεντ Πράις. Ψηλός, λιγνός, με κομψό παρουσιαστικό, εύγλωττος, με καθαρή και εξαιρετική εκφορά λόγου, ο Πράις αποτυπώθηκε όχι απλά σε αυτήν την ταινία ως Ρόντρικ Άσερ, αλλά και σε ολόκληρο το γένος των ταινιών κλασσικού γοτθικού τρόμου.

Ο Οίκος των Άσερ δεν υφίσταται πλέον και το μέρος όπου έστεκε, δεν υπήρξε ποτέ…