Αγουροξυπνημένη, νωχελική, λιγότερο ζωηρή, μα πάντα όμορφη ξύπνησε σήμερα η Θεσσαλονίκη. Εξάλλου, ήταν στολισμένη με την ακουαμαρίνα του Θερμαϊκού, που στραφτάλιζε στον Φθινοπωρινό ήλιο, από την παραλία της ως το φρύδι του Καραμπουρνού. Διάστικτα λευκά μαργαριτάρια στο λαιμό της, τα μικρά ιστιοπλοϊκά των εραστών της ανοιχτής θάλασσας.Με την καραντίνα που έχει επιβληθεί, αποφεύγω – όπως και άλλοι – άσκοπες συνεστιάσεις, ανούσιους συνωστισμούς και παραστάσεις για το θεαθήναι. Σαν ερημίτης, συνήθισα στην εποχή της Πανδημίας, ίσως και να αρέσκομαι, να παρατηρώ από μακρυά τη θωριά της και να τη μελετώ, αποστειρωμένα, χωρίς να την αγγίζω, χωρίς να τη χαίρομαι με όλες μου τις αισθήσεις. Έστω. Μικρό το τίμημα εν μέσω αυτού του χτικιού. Ποιος να το ‘λεγε ότι ένας αποκλεισμός θα μπορούσε να ‘χει την εικόνα μιας θαλασσογραφίας;
Πρόσφατα σχόλια