Άραγε οι κλιματολογικές συνθήκες, η ποιότητα του περιβάλλοντος ή η γεωγραφική τοποθεσία συνεισφέρουν στην πολιτισμική μας ταυτότητα;
Νωρίτερα σήμερα, ρώτησα διαδικτυακά μια παλιά, καλή φίλη, συνάδελφο εκπαιδευτικό και φιλόλογο:
– “Πως ήταν η βουτιά σου;”, βλέποντας μια φωτογραφία της από Κρητικό ακρογιάλι που ανέβασε στα κοινωνικά δίκτυα. Αν και τη χαρακτήρισε κρύα, δήλωσε αποζημιωμένη και μου απέστειλε, όλο θετική ενέργεια, μήνυμα εμψύχωσης και προτροπής για να δοκιμάσω το χειμερινό κολύμπι.
Λίγο παραπάνω από 600 χιλιόμετρα βορειότερα, την ίδια μέρα του Γενάρη, με ήλιο με δόντια και έναν Βαρδάρη που ξύριζε, στην όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης, τα βήματά μου μια ώρα αργότερα με έφεραν στην πλαζ της Αρετσούς. Παρατήρησα δύο νεαρούς χειμερινούς κολυμβητές, που με γρήγορες χεριές έφεραν μια γύρα τον όρμο και βγήκαν έξω τρέχοντας για τα μπουρνούζια που είχαν αφήσει στην αμμουδιά.
Ίδια ερώτηση.
– “Πως ήταν η θάλασσα;”
– “Πούτσες μπλε”, απάντησε ο ένας και συγκατένεψε μέσα από το στόμα του, ίσως και τρίζοντας τα δόντια του ο δεύτερος.
Συνέχισα, θέλοντας να τους πειράξω.
– “Αναφέρεστε στη θερμοκρασία της θάλασσας ή στη μόλυνση του Θερμαϊκού”;
Μια στιγμή έγνοιας, δισταγμού, ένα ανήσυχο βλέμμα στο δέρμα, που έλαβε άμεσα τέλος με την ταυτόχρονη απάντηση και από τους δυο, σαν από καλοκουρδισμένο ντουέτο συγχρονισμένης κολύμβησης:
– “Πουτσόκρυο”.
Είπα, να μην προκαλέσω και άλλο την τύχη μου, με τρίτη ερώτηση, η απάντηση της οποίας σίγουρα θα είχε αναφορά στο αντρικό μόριο.
Ίδια μέρα. Παρόμοιες κλιματολογικές συνθήκες, με απόκλιση 5 βαθμών Κελσίου. Ίδια ερώτηση. Διαφορετικές απαντήσεις. Ίσως η διαφορά φύλων, η διαφορά ταξινομίας των ερωτηθέντων σε φιλολόγους και μη ή ίσως το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πόλη …
Πρόσφατα σχόλια